Yıl 2500.
İnsanoğlu son 50 senede çok yüksek bir kaynak bütçesi harcadı ve nuclear pulse propulsion teknolojisini kullanarak 10 adet yeni nesil insansız uzay mekiği üretti.
Işık hızının %1'i kadar hızlı olan bu insansız uzay mekikleri akıllı bilgisayar pilotları sayesinde insan yardımı almadan uzayda güvenli ve isabetli bir şekilde ilerleyebiliyor ve en önemlisi içlerinde binlerce adet dondurulmuş insan embriyosu taşıyorlardı.
16 Haziran 2502 tarihinde bütün ülkeler "Görev: Dünyalıların Akımı" isimli ortak bir proje için birleşerek bu uzay mekiklerini Dünya’ya en yakın yıldız sistemlerine doğru fırlattı.
Her bir uzay mekiği insanlığın kaderini değiştirmek için farklı bir yönde, farklı bir yıldız sistemine doğru yola çıktı.
500 yıl sonra 3002 tarihinde bu araçlardan biri olan “Dünyalı 573” Alfa Centauri isimli yıldız sistemine ulaştı ve 2 yıl boyunca yaptığı detaylı bölge taraması sonucu exotic kayasal bir gezegen keşfetti.
Yaşanabilir bir bölge aralığında bulunan bu sıcak gezegendeki okyanusların yüzeyi yılın büyük bir kısmında akışkan ve dalgalı, kışları ise donuk halde.
Saniyede 3000 km yol kat eden uzay mekiği hızını düşürdü, yavaş bir şekilde gezegenin atmosferine girdi ve yaptığı analizler sonucu oksijen miktarının yetersiz olduğu saptadı.
İnsan embriyolarının burada hayata gelmesi için uzay mekiğinin gezegendeki materyalleri kullanarak suni oksijen üretmesi gerekmekte, çünkü oksijen oranı yükseltilmeden bir yaşam kurmak mümkün olamayacak.
Özel tasarlanmış insansız hava araçlarını gezegenin yeraltı kaynaklarının keşfi için görevlendirdikten sonra bu robotlar iniş alanının 500 km çapı içinde bakır, demir ve çok yüksek miktarda altın madeni buldular ve gezegenin metan gazı bakımından zengin olduğunu keşfettiler.
Sistem, bu kaynakları nasıl toplayacağını ve kullanacağını hesapladı, bir çalışma planı formüle etti ve insan hayatını destekleyebilecek bir ortam oluşturabilmek için hazırlıklara başladı.
Yıl 3012.
Uzay mekiği 1 günün 10 saatten oluştuğu bu tuhaf gezegende robotları her gün 8 saat çalıştırarak çoğunlukla altından oluşan kasaba büyüklüğünde bir tesis inşa etti,
Ayrıca dondurulmuş insan embriyoları yapay anne rahimlerinde robotların hemşireliğinde yetiştirilmeye başlandı ve böylece yabancı bir gezegende ilk kez bir insan hayata gelmiş oldu.
Güneş sisteminin dışında doğmuş ilk insan olan bu bebeğe taşıdığı onur ve sorumluluktan dolayı Cesaret Ruhu ismi verildi.
Yıl 3042.
Artık bu gezegende 1400 yetişkin insan ve bu yetişkinlerden doğmuş olan 355 çocuk yaşamakta.
Aradan geçen son 30 senede uzay mekiği kendisiyle bire bir aynı özellikleri taşıyan 10 adet uzay mekiği daha üretti, ve gezegende doğan insanlardan elde edilen yeni insan embriyolarını bu uzay mekiklerine yerleştirerek bu araçları farklı gezegenlere ve yıldız sistemlerine doğru fırlattı.
Yıl 3254
2502 yılında dünyadan fırlatılmış “dünyalı 601” isimli 2. uzay mekiği 6 ışık yılı uzaklıktaki Barnard yıldız sistemine ulaştı.
Bu sistemin 1 tane kırmızı cüce yıldızı bulunmakta.
Uzay mekiği bu alanı elverişli bir konum bulabilmek için taramaya ve keşfetmeye koyuldu.
Bulunan birçok karasal gezegenden bir tanesi yaşanabilir bir bölge aralığı içinde; iklimi, hava durumu ve levha tektoniği tıpkı dünyadaki gibi.
Yeterli miktarda yeraltı ve su kaynakları mevcut.
Aradan geçen 25 milyon yıl sonra uzay mekiklerinin teknolojisi geliştirilerek hızları ışık hızının %10'u kadar arttırıldı. 1 saniyede 30.000 km mesafe kat edebilen bu araçlar Samanyolu galaksisine en yakın galaksi olan Andromeda Galaksi’sine de sonunda ulaşarak insanoğlunun buradaki bir yıldız sistemine kurulmasını sağladı.
Zaman geçtikçe galaksiler arası yolculuk yapan insanlık diğer galaksilere de hızla yayılmaya başladı.
Yıl artık 1 milyar.
İnsanlığın ışık hızının %1'i ve %10'u ile ulaşabildiği son nokta; 2400 dev galaksi, 47.000 cüce galaksi, 300 trilyon yıldız sistemi, 1 katrilyon gezegen, nüfus ise 1 Oktilyon.
İnsan sandığımız canlılar arasındaki çeşitlilikler, kültürler, diller, özellikler ve amaçlar o kadar farklılaştı ki kollektif nüfus artık insan nüfusu olarak sayılmamakta.
